خداوند بلند مرتبه به موسي بن عمران‏ علیه‏ السلام چنين وحي كرد: «اي موسي! شش چيز را در شش محل پنهان كرده‌ام؛ ولي مردم در جاي ديگر دنبال آن مي‌گردند؛ ولي هرگز [آنها را در آنجا] نخواهند يافت:

«إنّي وَضَعْتُ الرَّاحَةَ فِي الْجَنَّةِ وَ هُمْ يَطْلُبُونَهَا فِي الدُّنْيَا،
اِنّي وَضَعْتُ الْعِلْمَ فِي الْجُوعِ وَ الْجَهْدِ وَ هُمْ يَطْلُبُونَهُ فِي الشِّبَع،
إنّي‌ وَضَعْتُ الْعِزَّۀَ فِي قِيَامِ اللَّيْلِ وَ النَّاسُ يَطْلُبُونَهَا فِي اَبْوَابِ السَّلَاطِينَ،
إِنّي وَضَعْتُ الرَّفْعَۀَ وَالدَّرَجَۀَ فِي التَّوَاضُعِ وَ النَّاسُ يَطْلُبُونَهَا فِي التَّكَبُّرِ،
إنّي وَضَعْتُ اِجَابَۀَ الدُّعَاءِ‌ فِي لُقْمَۀِ الْحَلَالِ وَ النَّاسُ يَطْلُبُونَهَا فِي الْقِيلِ وَ الْقَالِ،
إنّي وَضَعْتُ الْغِنَي فِي الْقَنَاعَۀِ وَالنَّاسُ يَطْلُبُونَهَا فِي كَثْرَۀِ الْمَعْرُوضِ وَلَمْ يَجِدُوهُ اَبَداً؛(1)

1. به راستي راحتي [مطلق] را در بهشت قرار دادم؛ ولي مردم در دنيا دنبال آن مي‌گردند؛
2. به راستي من دانش [و فراگيري آن] را در گرسنگي و تلاش قرار دادم؛ ولي مردم در سير‌بودن دنبال آن مي‌گردند؛
3. به راستي من ع‍زَت (و شرف) را در شب‌بيداري (و نماز شب) قرار دادم؛ ولي مردم عزت را در خانه‌ی شاهان مي‌جويند؛(2)
4. به راستي من بلندمرتبگي و مقام را در فروتني قرار دادم؛ ولي مردم در تكبّر و خودبرتر بيني، دنبال آن مي‌گردند؛(3)
5. به راستي، اجابت دعا را در لقمه حلال قرار دادم؛ ولي مردم در قيل و قال [و داد و فرياد]، دنبال اجابت دعا مي‌گردند؛
6. به راستي من بي‌نيازي را در قناعت قرار دادم؛ ولي مردم آن را در زيادي مال و ثروت جستجو مي‌كنند، و هرگز آن را نخواهند يافت (و موفق به آنچه مي‌خواهند نخواهند شد).»

پی نوشت:

(1) مستدرك الوسائل، ج12، ص 173، باب 101؛ نوادر و اثني عشريه، سيدمحمد حسيني عاملي، ص155.
(2) هر گنج سعادت كه خدا داد به حافظ/از يمن دعاي شب و ورد سحري بود.
(3) افتاده‌گي آموز اگر طالب فيضي/هرگز نخورد آب زميني كه بلند است.

نویسنده: سید جواد حسینی ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان شماره 119

منبع: سایت ذی طوی